زده آتش زمیـن آباد مـــا را          غروب چشم هایت ای مسافر

شدی دنبال یک نامه ز دلبر          میان کوچه های خسته عـابر

**********

پرستوهای بالت را شکسته           میان راه، سنگ بی وفایــی

نیفتی ناگهان از پا که بــانو          عمود خیــمــۀ عمر رضایی

***********

عزادار دل زخـم شــما بود         زمین و آســمــانِ شهر مـردم

به پای چشمتان خرج خدا شد         حیای خاک و بوم و غیرت قم

************

ضریح مهرتو درسینه دارد        هــوای قــبــر مخــفــیِ بهاره

عزای تو میان عـــرش بالا        عـزای حضرت زهرا دوباره

************

گرفته از نگاهت زهر بی دین         شعاع نور و موج ناله ات را

شفای درد تو ذکر رضا بود         ولـــی از داغ او افتادی از پا

************

مگر تو زینب موسی نبودی؟         حسین آمد به بالینت به پا خیز

خدا را این که تا کوفه نرفتی          بهار تو نشد هــمـــرنگ پاییز